یادداشت: علیرضا حکمتی
جای بسی خوشبختی است که امروز میتوانیم با سربلندی، روزی را در تقویم به نام روز ادبیات کودک و نوجوان داشته باشیم.
این روز فرخنده، از آن جهت برای علاقهمندان به این حوزه، دارای اهمیت است که درجهبندی ادبیات به کودک و نوجوان و اعتبار بخشی به این گروههای سنی، نشان از تلاش دوستداران و خدمتگزاران به این قشر میباشد. اگرچه، ادبیات کودک و نوجوان در کشورما، هنوز جایگاهی متناسب با فراز و فرودهای حیاتش، به دست نیاورده است.
پراکندگی نویسندگان و همچنین، نامشخص بودن موضوعات اهم و مهم در این حوزه ادبی، تولید آثار «دل بخواهی» را سبب شده است. هرگروهی به فراخور ذوق خود و یا ناشر، دست به تولید کتاب و اثری میزند.
متاسفانه، پس از گذشت چندین دهه از عمر ادبیات کودک، هنوز خطکش دقیق و علمی برای اندازهگیری میزان رشد و ارتقای سطح ادبی آثار در این حوزه به دست نیامده است.
ناتوانی در معرفی آثار برتر، عدم شناسایی و معرفی ذائقه های کودک (مخاطب) امروزی، تغییرات شتابزده و آنی در مقوله تولید ادبی، بیتوجهی به مخاطب امروز و نیازسنجی امروزی، انتشار آثار بدون در نظر گرفتن علاقهمندی مخاطب، عقبماندن از زبان امروزی، سردرگمی در توجه و یا عدم پایبندی به سنت های گذشته، همراهی بیشتر با ناشر به جای همراهی با مخاطب، بیتوجهی به نقد و بررسی آثار تولیدشده و… در کنار عدم معرفی ادبیات قوی و پرنفوذ، قوامیافته و مبتکرانه، از مسایلی است که این روزها گریبانگیر ادبیات کودک و نوجوان است. این موارد را با عدم حضور در خور رسانههای مکتوب برای کودکان و نوجوانان که مقایسه کنیم، بیشتر به فقر در این حوزه پی میبریم. دل خوش بودن به حضور در چند جشنواره و دریافت جایزه جهانی، نمایشگاه و … نباید ما را از کمکاری و توجه ویژه به تعالی و رشد و توسعه ادبیات امروز کودک و نوجوان غافل سازد. معرفی آثار امروزی، و بهخصوص ایرانی، در کنار معرفی شاهکارها و مفاخر ادبی جهانی در حوزه کودک و نوجوان، میتواند یاریگر ادبیات کودک ما باشد.
