شرکت شیرینکامبادن غرب با علامت تجاری حاج نصرالله نوری و پراو در دو همایش روزهای جهانی غذا و استاندار توانست تندیس واحد نمونه را کسب نماید.این شرکت تولیدی سوغات کرمانشاهی در روز جهانی غذا، به‌عنوان واحد نمونه‌ی استانی و در روز جهانی استاندارد، به‌عنوان واحد مشمول دریافت تندیس اهتمام به کیفیت معرفی شد.
خبرنگار میلکان این موفقیت ها را بهانه ای برای بازدید از این کارخانه و گفت و گویی با مدیران این مجموعه دانست که در ادامه این گزارش را می خوانید.
در خیابانی که شرکت تولیدی شیرینکامبادن غرب در آن مستقر است، عطر روغن کرمانشاهی و خمیر داغ، مثل راهنما تو را تا درِ کارخانه می‌برد. وقتی وارد می‌شوی، فضا صنعتی است، اما صحنه‌هایی که می‌بینی یادآور بازارهای قدیمی کرمانشاه‌اند: نوازش انگشتان آغشته به سیاه‌دانه روی خمیر، تنورهای داغ، سینی های نان برنجی ، ساج‌های کاک و برش‌های مورب شیرینی‌ها و… همه چیز همان سنت است، فقط در قالبی مدرن‌تر.
در گوشه‌ای از سالن، نان خرمایی‌هایی با تاجی از گردو در حال بسته‌بندی‌اند؛ محصولی صنعتی اما با طعمی که کوچک‌ترین فاصله‌ای از گذشته ندارد. در همین فضاست که صدای خنده‌ی کارگران و بوی شیرینی با هم درمی‌آمیزند و معنای تازه‌ای از «کار» را رقم می‌زنند: کاری و پیشینه ای خانوادگی، فرهنگی و پرریشه که حالا این خانواده بزرگ شده و بیش از 100خانواده به طور مستقیم سر این سفره نان می‌خورند.
از نان‌پزی زمستانی تا برند صنعتی
حاج علی‌اکبر ورمزیار، مدیرعامل شرکت شیرینکامبادن غرب می‌گوید:سال چهل‌ودو بود که پدر و عموی من با هم شروع کردند به کار. آن‌زمان، همه چیز از یک نان برنجی پزی کوچک آغاز شد.
او از پدرش نقل می‌کند: ما زمستان‌ها نان برنجی می‌پختیم، تابستان‌ها کوزه‌گری و سفالگری می‌کردیم.
از همان سال‌ها بود که نان برنجی‌های کرمانشاهی در دل مردم جا باز کرد. خانواده‌ی ورمزیار در کنار خانواده‌ی نوری، با تکیه بر مهارت و پشتکار، مغازه‌ای کوچک در محله‌ی سرپُل حاج متقی داشتند و بعدها به خیابان جوانشیر رفتند. همان‌جا بود که برند «حاج نصرالله نوری» شکل گرفت؛ برندی خانوادگی که نسل‌به‌نسل رشد کرد و حالا به صنعتی مدرن تبدیل شده است.
بیش از بیست سال همه‌چیز خانوادگی می‌چرخید. نه سرمایه‌ای داشتیم، نه پشتوانه‌ای، فقط پشتکار بود و عشق به کار. کم‌کم که بچه‌ها بزرگ شدند و نیاز به کار پیدا کردند، کار توسعه پیدا کرد. مغازه‌ی کوچک دیگر جواب نمی‌داد، فروش زیاد شده بود و تولید کم. پس رفتیم سراغ شعبه‌زدن در سطح شهر.
مسیر تحول؛ از سنتی به صنعتی
به گفته‌ی ورمزیار، گسترش تدریجی باعث شد خانواده وارد مرحله‌ی جدیدی شوند: پنج سال پیش دیگر دیدیم وقتش رسیده از حالت سنتی بیرون بیاییم.
اول یک سوله‌ی سیصد متری گرفتیم با چند خط تولید برای کاک، نان برنجی و نان خرمایی. حدود بیست نفر کار می‌کردند. اما بازهم تولید جواب نمی‌داد، تقاضا بیشتر از ظرفیت بود. تصمیم گرفتیم زمین بخریم و وارد شهرک صنعتی شویم.در شهرک صنعتی، کارخانه‌ای با زیربنای ۲۵۰۰ متر در زمینی دو هزار متری ساخته شد. سال ۱۴۰۲، با سی تا چهل درصد ظرفیت شروع کردیم و حالا به حدود هفتاد تا هشتاد درصد رسیده‌ایم. ظرفیت اسمی‌مان یک هزار و هشتصد تن در سال است، و تقریباً به آن نزدیک شده‌ایم.
۴۵ محصول، ۶۰ بسته‌بندی و برندی با اصالت
ورمزیار می‌گوید: اکنون بیش از ۴۵ نوع محصول در کارخانه تولید می‌شود و حدود ۶۰ نوع بسته‌بندی دارد.
یکی از مهم‌ترین تغییرها، توجه به طراحی بسته‌بندی و هویت بصری بوده است. مشکل سوغات کرمانشاه همیشه بسته‌بندی بود. ما خواستیم وجاهت فرهنگی این شیرینی‌ها را بالا ببریم. محصولی مثل نان برنجی، فقط خوراکی نیست؛ بخشی از فرهنگ و تاریخ این شهر است.
از همین نگاه بود که برند «درباری» شکل گرفت؛ گروهی از محصولات لوکس با بسته‌بندی و فرمولاسیون ویژه. نان برنجی، کاک و نان خرمایی درباری با متریال متفاوت و طراحی خاص عرضه می‌شوند. برای الهام بصری، از تصاویر میراثی مثل طاق‌بستان و بیستون استفاده کردیم تا شیرینی کرمانشاهی را سفیری برای معرفی فرهنگ ایران بدانیم.
گسترش جغرافیایی و شبکه‌ی نمایندگی‌ها
رشد شرکت تنها محدود به شهر کرمانشاه با چهار شعبه در مناطق مختلف کرمانشاه محدود نشد و با افزایش تقاضا و شناخته‌شدن برند حاج نصرالله نوری و پرآو، فعالیت شرکت به خارج از استان هم گسترش یافت. اکنون یک شعبه در تهران و نمایندگی‌هایی در قم، اراک و استان‌های خراسان رضوی، جنوبی و شمالی فعال‌اند تا محصولات تازه و محلی به‌سرعت به‌دست مردم ایران برسد.
این توسعه، نه‌تنها نشانه‌ی قدرت برند در بازار داخلی است، بلکه ثابت می‌کند شیرینی سنتی کرمانشاهی می‌تواند مرزهای محلی را پشت سر بگذارد و در بازار ملی و حتی خارجی جایگاهی ویژه پیدا کند.
ورمزیار با تاکید بر اینکه در بخش فنی نیز پیشرفت قابل‌توجهی داشته اند یادآور شد: ما الان حدود سی پروانه‌ی ساخت داریم و چهار استاندارد ملی گرفته‌ایم؛ برای نان برنجی، نان خرمایی، شیرینی‌های آردی و نقل. احتمالاً اولین واحدی هستیم که استاندارد نقل را در کشور گرفته‌ایم. استاندارد پنجم‌مان برای محصولات کنجدی در راه است. در ارزیابی سازمان غذا و دارو هم بالاترین امتیازها را گرفتیم.
اشتغال‌زایی و ثبات کاری
به گفته‌ی ورمزیار، امروز بیش از ۸۰ نفر در کارخانه و حدود ۱۰۰ نفر در کل مجموعه به صورت مستقیم مشغول به کارند:ما دنبال اشتغال پایدار بودیم. در تیم ما آدم‌هایی هستند که چهارده سال است کار می‌کنند. این اشتغال با هزینه‌ی کم اما بازدهی بالا ایجاد شده؛ کاری که شاید در پروژه‌های بزرگ هزار میلیاردی هم به‌سختی به این پایداری برسد.
از انصاف کرمانشاهی تا لایه‌های فرهنگی شیرینی
مالک برندهای سوغات حاج نصرالله نوری و پراو یکی از نگاه‌های مدیران شرکت شیرینکامبادن غرب را پیوند میان شیرینی و فرهنگ مردم کرمانشاه می داند و می افزاید: کرمانشاهی‌ها همیشه مهمان‌نواز و منصف بوده‌اند. ما در محصولات‌مان هم همین انصاف را رعایت کردیم. سطح بندی قیمت و کیفیت گذاشتیم تا همه بتوانند بخرند؛ از بسته‌های کوچک و اقتصادی تا محصولات لوکس.
به باور او، شیرینی فقط طعم ندارد؛ هویت دارد: نان برنجی سالم‌ترین شیرینی ایران است. موادش طبیعی است، روغنش حیوانی، بدون افزودنی. کاک صد درصد روغن حیوانی دارد. با همین سلامت و اصالت می‌خواهیم نام کرمانشاه را زنده نگه داریم.»
دیدن این کارخانه، دیدن تاریخ در قالب فولاد و دستگاه است
در فضای سوله‌ها، هنوز می‌شود ردّ دستان پینه‌بسته‌ی نسل‌های قبل را حس کرد؛ همان‌هایی که روزگاری در سرمای زمستان، نان برنجی را با روغن محلی می‌پختند و در بازار می‌فروختند. امروز همان عطر، از دل دستگاه‌های صنعتی بیرون می‌آید اما با همان صداقت و ذوق.
شیرینکامبادن غرب فقط یک واحد تولیدی نیست؛ سندی است بر اینکه اگر اصالت حفظ شود، سنت می‌تواند در کنار صنعت بایستد.
در جهانی که مزه‌ها هر روز شبیه‌تر می‌شوند، این کارخانه بوی تفاوت می‌دهد – بوی نان برنجی، بوی کرمانشاه.
برای دیدن گزارش تصویری کارخانه سوغات «شیرینکامبادن غرب» روی لینک زیر کلیک کنید
