مادرعروسک های کرمانشاه آسمانی شد

رضوان شاه آبادی- گروه فرهنگ و هنر
همیشه شنیده ایم که زن ها زود با رنج زندگی آشنا می شوند. چرا که حتی عروسک بازی های کودکیشان هم جدی است.وجدی جدی غصه عروسک هایشان را می‌خورند. حالا اما چند روزیست که عروسک های کرمانشاه غمگین ترین عروسک ها هستند.اینبار عروسک ها هستن که دلتنگ مادرشان شده اند.
مرحومه مریم کامدوست مربی کانون پرورش فکری کودک ونوجوان استان کرمانشاه متاسفانه دراثرسانحه تصادف پس از چند روز‌تحمل جراحات ناشی از این حادثه دلخراش آسمانی شد.
خبر کوتاه است اما قلبمان رابه آتش کشیده. همه کانونی ها تصویرخانم کامدوست که اکثرمواقع کادراجرایی جشنواره ها وبرنامه های کانون بودند را در ذهنشان دارند.
فرزانه لطیفی کارشناس هنری کانون پرورش فکری استان کرمانشاه درگفتگو با‌خبرنگار میلکان آنلاین گفت:مریم کامدوست را از سال ۱۳۸۰میشناسم. ا‌و ازمربیان فعال کانون پرورش فکری بود. همیشه همراه اداره بود و در جشنواره های مختلف فرهنگی و هنری همیشه خوش درخشیده اند. اما به صورت تخصصی در حوزه عروسک سازی وکارگردانی نمایش عروسکی و نمایشنامه نویسی فعالیت داشتند.
وی افزود: در سال ۸۲ بعد از زلزله بم با اولین گروه امدادی به کرمان رفتند و یک ماه کامل در شرایط سخت امداد رسانی کردند. همینطور در زلزله سرپل ذهاب شبانه روز برای کمک ها و انجام فعالیت مختلف کانون در مناطق زلزله زده همکاری کردند.
کارشناس فرهنگی کانون پرورش فکری استان کرمانشاه گفت:خانم کامدوست مربی مسئول مراکز مختلف استان کرمانشاه بودند. در دوره ای که مربی مرکز شماره ۱۳(دولت آباد) بود. با توجه به محروم بودن منطقه سعی می‌کرد برنامه های مختلف برای بچه ها اجرا کنند. حتی برای کمک به این بچهها با خیریه هایی ارتباط گرفته بود و همچنین با همکاری مدیرکل برای بچه های بهزیستی کلاس های رایگان برگزار می کردند.
وی ادامه داد: مریم کامدوست در عروسک سازی امضا خودش را داشت و اولین عروسک های غول پیکر غرب کشور را با همراهی چند تن از همکاران ساخت. همچنین برای مناسبتهای مختلف مثل: کرونا و… عروسک‌هایی ساخت و برای بچه ها به یادگار گذاشت.
رحمت غلامی عضو قدیمی و مربی امروز کانون به خبرنگار میلکان گفت : خانم کامدوست از وقتی ۱۴ساله بودم میشناسم و در جشنواره و برنامه های مختلف کانون ایشان را می‌دیدم و بعد از اینکه مربی مرکز ما شد چند سالی شاگرد ایشان بودم . پس از آنکه مربی کانون شدم خانم کامدوست را به عنوان همکار میشناسم. خانم کامدوست هرگز در مورد آموزش دادن دانش و تخصص اش به اعضا و همکاران خسیس نبود و آنچه که میدانست به ما آموزش می داد.
غلامی ادامه داد: خانم کامدوست ساخت انواع عروسک را به صورت حرفه ای انجام میدادند . گاهی ساعت ها ایشان را میان اسنفج و یونولیت ها می‌دیدیم که عروسکی را با نهایت عشق و علاقه می ساختند. گاهی آن قدر اسفنج ها را قیچی میزد که انگشت هایش متورم می‌شد اما عاشقانه کارش را ادامه می‌داد. عروسک های خانم کامدوست احساس داشتند وزنده بودند همین باعث میشد کار عروسک گردان و کارگردان راحت تر باشد و مخاطب خیلی بهتر با عروسک ها ارتباط بگیرد.
خالق لبخند عروسک های کرمانشاه، همیشه جای میان قلب کانونی ها داری شاید این دنیا و آدم هایش برایت جالب نبودند که دل به دنیای عروسک‌ها داده بودی حالا ماییم وعروسک های که یادگار لبخند های شماست..