«ریه‌گه‌ی کاوه» تازه ترین اثر جلیل آهنگرنژاد آماده چاپ شد

جلیل آهنگر نژاد شاعر و روزنامه نگار کرمانشاهی در گفتگویی کوتاه با خبرنگار میلکان در خصوص تالیف جدیدش«ریه‌گه‌ی کاوه» گفت: براستی ادبیات کوردی، راهی روشن در سپهر فرهنگی کرماشان است. آمدگان و رفتگان بسیار داشته و این راه همچنان پر رهرو است. چه‌ بهانه‌ای بهتر از این که بخواهی از دریچه‌ی دنیای ذهنی‌ات به این پایه‌ی مانای فرهنگی بنگری و حرفهایت را بزنی بی آن که داعیه‌ی چیزی داشته باشی! و اینجا آغاز حیات کتابی است که نامش را «ریه‌گه‌ی کاوه» نهاده‌ام.
وی بخشی از این کتاب را حاصل گاه‌نوشته‌ها و یادداشت‌هایی دانست که در طول ده سال گذشته درباره چند کتاب شعر کوردی و یا شاعران این عرصه نوشته‌ است و بیان داشت: برخی از این یادداشت ها در رسانه ها منتشر شده اند و برخی نیز فرصت انتشار در رسانه را نیافته اند.
استاد آهنگرنژاد اظهارداشت: یکی از کارکردهای مهم شعر، فراتر از دایره‌ی تخصصی و شعریت آن، کارکرد اجتماعی است. «آورده»ای است که می تواند در هر جامعه‌ای جایگاه‌های تازه‌تری تعریف کند. اوج این کارکرد را در شعر کوردی از دهه‌ی هفتاد خورشیدی به بعد می بینیم که با رویکردی جریانسازانه، سپهر فرهنگی کرماشان را تحت تأثیر خود قرار داد.
کتاب عمدتاً از حیث محتوایی به سه بخش تقسیم می‌شود. بخشی از کتاب دربرگیرنده‌ی نقد چند مجموعه شعر کوردی است. نویسنده در برخی دیگر از یادداشت‌ها به معرفی آثار توجه کرده و در چند یادداشت بر روی تأثیرگذاری شعر در این جامعه‌ی فرهنگی پرداخته است.
نیک می دانیم که برخی از شاعران کوردی سرای کرماشان آن چنان که باید، معرفی نشده‌اند و کمتر نامی از آنها در محافل ادبی نیست در حالیکه اگر با عینک منتقدی منصف نگاه کنیم، آثارشان از برگزیده‌های ادبیات کوردی به حساب می‌آید. به عنوان مثال، در کتاب «شوون میلکان» احمد عزیزی نمونه‌هایی از غزل فاخر کوردی را می‌توان یافت که او را در کنار بزرگان شعر کوردی قرار می‌دهد.
اما کمتر کسی است که نام این کتاب را شنیده و یا‌ این توانمندی شاعر را بشناسد.این دفتر مقدمه‌‌ای برای کتاب‌هایی از این دست خواهد بود که با تکیه بر جریانشناسی شعر دهه‌های هفتاد تا ۹۰ خورشیدی به نقد و بررسی شعر کوردی این جغرافیا خواهد پرداخت.