یادداشت: عبدالله مرادی
چند روزی است بحث تعطیل کردن یا نکردن مدارس مطرح است در حالی که هیچ واکنش از سوی مدیران نشان داده نشده است.
من به عنوان یک پدر حاضر نیستم فرزندم را در معرض خطر ابتلا و یا حتی انتقال این ویروس قرار بدهم؛ با یک تصمیم شخصی اجازه حضورش در مدرسه را نمی دهم.
برای خودم چند دلیل دارم?
اول: اعتمادی به این آمار و اطلاعاتی که از سوی مدیران دولتی داده می شود ندارم.
دوم: همشهریان و هم وطنانم را به خوبی می شناسم و مطمئنم درصد کمی از آنها مسائل پیشگیرانه را رعایت می کنند. چون اعتماد به نفس بالایی دارند، رودربایستی دارند و نمی توانند بگویند” نه من با شما دست نمی دهم و روبوسی نمی کنم ” و بهداشت فردی و عمومی را عیب می دانند.
سوم: دولت و شهرداری ورشکسته امکان ضد عفونی کردن و نظافت مداوم محیط های عمومی را ندارند.
چهارم: مدارس دولتی در روزهای عادی هم توانایی نظافت مدرسه و سرویسهای بهداشتی خود را ندارند. فرزند من ماه ها به خاطر آلودگی سرویس بهداشتی، به سختی خود را کنترل می کرد تا به خانه برسد. او حاضر نبود از سرویس بهداشتی مدرسه استفاده کند. با تذکرهای پیاپی و بازدیدهای سرزده هم موفق نشدیم این مورد را اصلاح کنیم.
پنجم: مگر در طول یکسال چه آموزشی می بیند که در این سه هفته باقیمانده سال از آن محروم شود؟!
ششم: من به عنوان یک پدر سلامت فرزندم را مقدم بر هرچیزی میدانم پس او را به مدرسه نمی فرستم شما هم خودتان برای فرزندتان تصمیم بگیرید.
هفتم: کرونا آنقدر هم ویروس بی رحم و ترسناکی نیست، فقط سرعت انتشارش بالاست موارد پیشگیری را که مکرر می خوانید رعایت کنید این برهه را هم به سلامت پشت سر خواهیم گذاشت.
?و در نهایت؛
همیشه پشت زمستان بهار می آید
همیشه پشت بهار، بهار می آید
نشسته ام اینجا برای دیدن او
خدا کند که ببینم بهار می آید
▫ پس نگران نباشید این ویروس در برابر گرمای هوا مقاوم نیست و از بین خواهد رفت.
?مهربان باشید و دلگرم.
