براستی سرزمین زاگرس را می توان خاستگاه ناب ترین موسیقی های ایران دانست .سرزمینی که زخمهایش را با زبان (مور) وشادیهایش را از حنجره ی (ساز ودهل) وعاشقی هایش را باگلوی (هوره وسیاچمانه) در گوش تاریخ خوانده وزمزمه کرده است .
شناسنامه ی مور را بی گمان باید در سرزمین لکستان جست. همانگونه که پیشینه ی هوره را درمیان کلهر وگوران و زنگنه وسنجابی باید به جستجو نشست .
وسرزمین هورامان را هم بایدمادر سیاچمانه دانست .
سیاچمانه که هنوز برسر پسوند دوحرفی (چم) آن تردیدها باقی ست و بیشتر سیاه چشمش می خوانند وبه واقعیت نزدیکتر !
و پنجره ای دیگر مولود این نگاه است که این آواز را در مقابل پیر شالیار(پیرشهریار) با جامگانی سیاه به خوانش نشسته اند و معنای سیاه جمانه یا سیاه جامانه را برهمین راویت برایش متصور شده اند .همان تردیدی که بر سر واژه ی (چم)در پیشوند چمری باقی است و رازناکی این دوحرف واژه را متذکر می شود.!.اما هرچه باشد اینکه این آوا نسبتی نزدیک با تاریخی دور دارد و به دوشیوه ی شیخانه و شادیانه خوانده می شوند .که شیخانه اش با عرفان خویشاوند است وشادیانه اش در دو گونه “چەپله” و” ورده بەزم” اجرا میشود .
سیاچمانه هم بصورت تکی وهم گروهی همانند هوره بدون ابزار اجرا می گردد.شیوه خوانش کلمات وریتم آهنگ آن نسبت به هوره سریع تر است .
درونمایه اشعار آن هم عرفان ودر بخش” چه پله اش “عشق وگاه توصیف طبیعت است .
از سیاچمانه خوانان معروف می توان به کاک عثمان کیمنه ای معروف به “عثمان هورامی” اشاره کرد.
همچنین مام حیدر،علی نوسودی ،محمد جعفر نودشه ای ،علی گلپی،محمد حسین کمینه ای ،جمیل احمدی وشفیع کمینه ای در خوانش این آوا نامی برجسته دارند.
اما بی گمان عثمان هورامی را می توان بزرگترین سیاچمانه خوان کردستان دانست که اکنون بر اثر بیماری حنجره اش توان یاری اش را ندارد واین نوا چند سالی است درحنجره اش باقی مانده است .
هورامان را بایدمادر سیاچمانه دانست
براستی سرزمین زاگرس را می توان خاستگاه ناب ترین موسیقی های ایران دانست .سرزمینی که زخمهایش را با زبان (مور) وشادیهایش را از حنجره ی (ساز ودهل) وعاشقی هایش را باگلوی (هوره وسیاچمانه) در گوش تاریخ خوانده وزمزمه کرده است . شناسنامه ی مور را بی گمان باید در سرزمین لکستان جست. همانگونه که پیشینه […]
لینک کوتاه : https://www.milkanonline.ir/?p=9900
- ارسال توسط : ظهور
- 292 بازدید
- بدون دیدگاه