بهزاد خالوندی – میلکان
مدت‌هاست احداث کمربندی برای شهر پاوه به یک ضرورت غیرقابل اجتناب تبدیل شده است. عبور از خیابان‌های کم‌عرض و باریک این شهر حتی برای ترددهای درون شهری هم دیگر جوابگو نیست. به تازگی نیز با الحاق رسمی ۴ روستا به پاوه، طول این شهر به ۹ کیلومتر رسید‌ه و ممکن است این روند افزایش طول، در سال‌های آینده تا روستای شمشیر هم ادامه پیدا کند.
فراموش‌نکنیم این خیابان‌های کم‌عرض پاوه یک نقش ترانزیتی و بین شهری بسیار مهم را هم عهده‌دار هستند. این شهر در مسیر ارتباطی نوسود و نودشه به کرمانشاه و دیگر نقاط کشور قرار دارد و همچنین تنها معبر عبور کامیون‌های حمل کالا برای مرز رسمی شوشمی محسوب می شود.
گردشگران پرشماری هم که خواهان دیدار از مناطق زیبای گردشگری در شهرستان‌های نودشه و نوسود هستند، ناگزیر باید از خیابان‌های کم‌عرض پاوه عبور کنند که مطمئنا این ترافیک برای بسیاری خوشایند نیست و ممکن است در جمع بندی آن‌ها برای دیدار دوباره از منطقه و یا ترغیب دیگران کاملا اثرگذار باشد و تاثیرات مثبت اقتصادی تبدیل احتمالی شوشمی به یک مرز مسافری را به حداقل برساند.
به نظر می‌رسد یک غفلت مهم در زمینه احداث کمربندی پاوه رخ داده است و حداقل انتظار می‌رفت همزمان با تلاش برای طویل شدن این شهر، اجرایی‌شدن پروژه احداث کمربندی پاوه هم دنبال می‌شد تا اینگونه پاوه به یک شهر صعب العبور تبدیل نشود. بی گمان تاخیر بیشتر در اجرایی شدن این پروژه مهم می‌تواند روند توسعه اورامانات را کُند و یا حتی دشوارتر نماید.
