• امروز : چهارشنبه - ۱۴ آذر - ۱۴۰۳
  • برابر با : Wednesday - 4 December - 2024
3

  • کد خبر : 5905
  • 10 بهمن 1397 - 22:39

دامپروری یک ظرفیت فراموش شده در کرمانشاه / بهزاد خالوندی   ? کرمانشاه سال هاست از درد مزمنی به نام ناتوانی در بهره گیری از مزیت ها و طرفیت های خویش در عرصه های مختلف، رنج می برد. در این میان مصداق بارز این ناتوانی ها را می توان در دامپروری یافت. ظرفیت های این […]

دامپروری یک ظرفیت فراموش شده در کرمانشاه / بهزاد خالوندی

 

? کرمانشاه سال هاست از درد مزمنی به نام ناتوانی در بهره گیری از مزیت ها و طرفیت های خویش در عرصه های مختلف، رنج می برد. در این میان مصداق بارز این ناتوانی ها را می توان در دامپروری یافت. ظرفیت های این حوزه به اندازه ای چشمگیر است که سالانه ۴۰۰ هزار  گوسفند مازاد بر نیاز جمعیت ۲ میلیون نفری استان روانه بازار می‌ شود. با کمال شگفتی این تولید مازاد، اثر چندانی در ارزان شدن گوشت کرمانشاه نداشته است زیرا این میزان امکان جذب در داخل استان نداشته و به اجبار روانه دیگر استان ها شده است.

 

عشایر کرمانشاه تا دهه ی ۴۰ و ۵۰ بخشی از گوسفندان خود را شخصا با پای پیاده و منزل به منزل یا در برخی موارد کامیون به بازار دام تهران رسانده و در آنجا می فروخته اند. در سال های جنگ به دلیل شرایط خاص، اغلب سال ها خروج دام از استان ممنوع بود ولی چون تولید مازاد عشایر خریداری در داخل استان نداشت، آن ها مجبور بودند با پذیرش ریسک مصادره شدن، دام های خود را به نزدیک ترین بازار مجاور یعنی کشتارگاه صنعتی زیاران در قزوین برسانند. در سال های پس از جنگ و عادی شدن اوضاع، نیز قم و تهران جزو خریداران اصلی گوسفند کرمانشاه بوده اند. طی یکی دو دهه اخیر هم امکان صادرات به کشورهای عربی فراهم شده است‌.

 

طی این دهه های متمادی بخش دولتی کاملا ناتوان از ایجاد زیرساخت های لازم برای بهره گیری از ظرفیت های دامپروری استان بوده و همه چیز در کشتارگاه بیستون خلاصه می شود. کشتارگاهی که در روزهای اوج کاری ظرفیت سلاخی ۵۰۰ راس گوسفند را دارد که با توجه به نیازهای بازار دو میلیون نفری استان و بازار بخش هایی از استان های تابعه، بسیار محدود محسوب می شود. نکته دیگر اینکه همین گوشت نیز به دلایلی همچون هزینه بالای حمل و نقل از میدان دام ماهیدشت تا کشتارگاه، حق دلالی های غیرمتعارف و پرت بالا در حین سلاخی، حداقل ۲۰ هزار تومان گرانتر از قیمت بازار غیر رسمی عرضه می شود.

 

این موضوع باعث شده مردم حجم زیادی از نیازهای خود را از سیستم عرضه غیر رسمی  شهرستان های اطراف تامین کنند و اقبال به قصابی ها کم باشد.

 

طی این سالیان عشایر به عنوان تولیدکنندگان گوشت گوسفندی، فراموش شده اند و در هیچ برنامه توسعه ی استانی و فرا استانی جایی ندارند‌.

عشایر تنها تولیدکنندگان گوشتی هستند که سهمی از یارانه های علوفه ندارند و به حال خود رها شده اند.

 

طی این سال ها به همت همین مسئولین پرورش ماهی در این استان غیرساحلی تبدیل به یک ظرفیت قابل اتکا شده ولی برای دام سبک کار خاصی نشده و بخش عظیمی از مراتع سنتی عشایر را از دست آن ها خارج کرده و آن ها را عملا زمینگیر کرده اند.

 

جز دنده کبابی های تاق بستان، دیزی فروشی ها و جگری و کله پزی ها، هیچ صنایع پایین دستی برای این حوزه تعریف نشده است.  در حالیکه این حوزه ظرفیت هایی بسیار بیش از این ها دارد.

 

با همه ی این تفاسیر به نظر می رسد هنوز واردات گوشت یخ زده و دام زنده برای تنظیم بازار، بسیار لذت بخش تر از حمایت از تولید کننده گان است.

لینک کوتاه : https://www.milkanonline.ir/?p=5905

برچسب ها

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : 0
قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.