عبدالله مرادی – مدیرمسئول گروه رسانه ای میلکان
همان زمانی که ما مشغول دانه کردن انار شب یلدایمان بودیم کشور آذربایجان جشن انار را به نام خودش در یونسکو به ثبت رساند.
جشن انار یکی از آیین‌های سنتی است که در منطقه هورامان کرمانشاه پس از برداشت محصول و پایان سال کاری باغداری و کشاورزی انجام می گرفته است.
چند سالی است با رونق گرفتن صنعت گردشگری این آیین به رویدادی گسترده با اجرای مراسماتی ویژه تبدیل شد. پس از چند سال اجرای این رویداد در روستاهای منطقه باینگان گروه هایی به مخالفت غیر رسمی با این رویداد برخاستند و پس از آن بدون هیچ دلیلی هیچ مدیری جسارت دادن مجوز به این رویداد گردشگری را نداشت تا انار هورامان به تهران کوچ کرد.
آن زمان هیچ‌یک از مسئولین استان در دفاع از این جشن که به یکی از بزرگترین رویدادهای گردشگری استان تبدیل شده بود برنخواستند و هیچ تلاشی برای برگزاری این جشنواره در استان نکردند.
پیش از شیوع کرونا برگزاری این جشن در تهران و در کاخ‌های نیاوران و سعدآباد توسط گروه های هنری و گردشگری کرمانشاه اجرا می شد.
خبر ثبت جشن انار در صبح شب یلدا توسط یونسکو برای باکو آذربایجان موجب حیرت کرمانشاهیان شد.
هرچند مدیر کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع استان نامه اعتراضی خود به این قضیه را نوشت اما این کفایت نمی کند وزارت میراث فرهنگی باید به صورت جدی به این موضوع ورود کند.
این تجربه اول ثبت نام مفاخر و افتخارات ایران به نام دیگر کشورهای همسایه نیست! اما قرار نیست تمام دنیا دست روی دست بگذارد ببیند کی ما وقت می کنیم تا فرهنگ، هنر و مفاخر را به دنیا معرفی کنیم و آنرا به ثبت رسمی برسانیم.
از قدیم گفته اند که حرمت امام زاده را متولی نگه می دارد. مادامی که ما برای داشته های خودمان احترام قائل نیستیم و در سطح استانی و ملی به آنها توجه نمی کنیم چطور انتظار داریم مجامع جهانی به این آیین و فرهنگ ها توجه کنند.
چند سال است که پرونده ثبت جهانی طاق‌بستان در دست تهیه است و مدیران استان بدون توجه به اهمیت این پایگاه باستانی و گردشگری برای تکمیل پرونده هیچ گامی بر نمی دارند بلکه هر روز برای این محوطه تاریخی تهدید جدیدی تعریف می کنند.
طاق بستان در محاصره دود کباب و قلیان گم شده است و هیچ توجهی برای آزاد سازی حریمها انجام نمی شود.
پروژه های قطار شهری و تله کابین بدون توجه به نظر کارشناسان حوزه های مختلف تنها ساز خودشان را کوک کرده اند. مدیریت ارشد استان نیز هیچگونه تمایلی برای ثبت این اثر ارزشمند و دیگر آثار ملموس و ناملموس این دیار ندارد و تنها به چند طرح عمرانی عام پسند تاکید و توجه دارد.
