به گزارش میلکان آنلاین ؛ در متن پيام « فريبرز نجفي مهر» به مناسبت روزجهاني معلولين آمده است:
افرادی که با توانایی ، دانش افزایی و مهارت های قابل توجه ، بارها و بارها ثابت نموده اند که “معلولیت محدودیت نیست” و آنها نیز می توانند با تمام سختی ها و موانع، قله های رفیع موفقیت را بی محابا و بااراده فتح نمایند .
اما ما برای آنها چه کرده ایم ؟ آیا توانسته ایم رفت و آمدهای این عزیزان را در کوچه ها و خیابانها، سهل و آسان نماییم؟ آیا پیاده روها ، ورودی همه ادارات، بانک ها، بوستانها و …شرایط عبور راحت و مناسب یک معلول را دارند ؟ آنهایی که بر ویلچر روزگار می گذرانند یا نابینایان ما، برای رفت و آمد با چه شرایطی مواجه می باشند ؟
براستی آیا قانون حمایت از معلولین به درستی اجرا می شود؟ آیا همه دستگاه های اجرایی، بانک ها و شهرداریها خود را مکلف به استخدام معلولین می دانند؟ آیا شهرداری ها از صدور پایانکار برای مجتمع های اداری و درمانی و آموزشی که دسترسی مناسبی برای معلولین ایجاد نکرده اند ، خودداری می نمایند؟ آیا ناوگانِ حمل و نقل عمومی استان خودروهای ویژه جابجایی معلولین را در سیستم خود راه اندازی نموده است و این افراد می توانند برای تردد خود، بر تاکسی ها و اتوبوس هایی سوار شوند که برای آنها تجهیز شده باشد؟ چند نفر از نابینایان و ناشنوایان استان می توانند فیلم های موردعلاقه خود را با فناوریهای مناسب براساس وضعیت جسمی شان ، ببینند؟ چند بار برای معلولین، تورهای گردشگری برگزار نموده ایم و به مقصد نقاط تاریخی و پرجاذبه استان سفرهای تفریحی و در کنار هم داشته اند؟ چه مشوق هایی ایجاد کرده ایم که کارفرمایان برای استخدام معلولین، رغبت داشته باشند و با طیب خاطر از توانمندی های این عزیزان بهره ببرند؟
برفرض اگر تمام این سوالات، با پاسخی مثبت روبرو باشند که قطعا در بخشی از آنها چنین نخواهد بود ، آیا شامل همه معلولین و ذینفعان این قانون شده است و اگر با آنها سخن بگوییم تایید خواهند نمود یا اینکه گلایه های بسیاری را بر ما وارد می نمایند؟!
شاید بهترین هدیه ای که مسوولینِ نام برده در قانون جامع حمایت از معلولین، می توانند در روز جهانیِ تکریمِ این عزیزان به آنها اهدا نمایند، همین باشد که همه با خود عهد ببندند این قانون را بطور تمام و کمال در سازمان های خود اجرایی نمایند و از ظرفیت های قانونی موجود برای تعالی و بالندگی زندگی این عزیزان استفاده کنند.
زمان آن فرارسیده که حق ناشنوایان ، نابینایان، ناتوانان و کم توانان ذهنی و جسمی را ادا نماییم و جاده های زندگی آنها را بی مانع و هموار سازیم طوری که در جهان پس از کرونا، افراد دارای معلولیت، دنیایی متفاوت را تجربه نمایند و لبخندی همیشگی بر لبانشان ترسیم گردد.
