کلانشهر شدن برنامه می‌خواهد

یکی از اساتید دانشگاه‌های کرمانشاه معتقد است کلانشهر یک امر اعتباری و قراردادی است. اهمیت کلانشهر شدن در این است که همه دستگاههای مرتبط با این موضوع بتوانند درست برنامه‌ریزی و از آن استفاده کنند. یعنی بتوانند از این ظرفیت اسمی و قراردادی کلانشهر استفاده عملی ببرند و آن را تبدیل به یک ظرفیت واقعی کنند.
بیژن کلهرنیا با اشاره به اینکه مادر شهر شدن لازمه توسعه شهر کرمانشاه است می گوید: اگر فقط به عنوان کلانشهر شدن اکتفا کنیم، یک ظرفیت اسمی ایجاد کرده‌ایم و فقط اعتبار بیشتر به کلانشهر داده میشود که رقمش ناچیز است و در حدی نیست که باعث توسعه شهر کرمانشاه شود. این اعتبار در حد یک کمک از جانب وزارت کشور به شهرهاست که جمعیتشان از مرز یک میلیون نفر گذشته است، ولی مفهوم واقعی کلانشهر شدن این است که آن شهر نقش مادر شهر پیدا کرده و تبدیل به متروپل شده است. بنابراین کلانشهر شدن به معنای واقعی این است که نقش شهری آن تغییر می‌کند.
وی ضمن توضیح درباره نقش محوری شهر کرمانشاه برای شهرهای پیرامونش و لزوم برنامه ریزی و طرح ریزی مدیران برای این کلانشهر ادامه می دهد: کلانشهر شدن کرمانشاه یعنی از سطح شهر به سطح منطقه شهری ارتقا می‌یابد؛ یعنی شهر کرمانشاه شامل خود و منطقه پیرامونش می‌شود. برای محرز شدن این موضوع برای مجموعه شهری کرمانشاه یعنی حوزه کلانشهری کرمانشاه باید طرحی ویژه تهیه شود؛ طرحی که در آن کلانشهر به‌درستی شناخته و نقشه آن درست تعریف شود. همچنین زیربناهای آن تعریف و ارتباطات آن سازمان داده شود. تمام اتفاقاتی که در این شهر برای توسعه کلانشهری پیش می‌آید باید در این طرح دیده شود.
کلهرنیا بدست آوردن اطلاعات کافی از ظرفیت های شهر را لازمه اجرای برنامه های آینده این شهر می داند و می افزاید: اینکه بگوییم کلانشهر کرمانشاه به‌واقع چیست، نیازمند اطلاعات و مطالعه وسیع و همه‌جانبه است و باید بتوانیم این ظرفیت بالقوه را به بالفعل تبدیل کنیم. اگر درست مطالعه کنیم صدها پروژه بزرگ زیربنایی توسعه‌ای فرهنگی، پروژه‌های توسعه بازرگانی، توسعه اقتصادی بین‌المللی و بسیاری از پروژه‌های دیگر از قبل کلانشهر شدن برای کرمانشاه ایجاد و تعریف می‌شود که دولت آن را می‌پذیرد. از همین موافقت‌ها می‌توان برای توسعه کلانشهری استفاده کرد.