نگاهی متفاوت به سفر اربعین

پیاده روی اربعین مغناطیسی است که قلب را نشانه می گیرد و باعث می‌شود هرسال موج میلیونی جمعیت به سمت کشور عراق روانه شود.
با توجه به پیشینه تاریخی و احیا مجدد پیاده روی اربعین در سال ۲۰۰۳ هرسال کشور عراق پذیرای میلیون ها توریست مذهبی است که متاسفانه زیرساخت مناسبی برای پذیرش این توریست ها فراهم نشده است.
یکی از مشکلاتی که از لحظه ورود تا خروج از مرز همراه مسافران است آنتن دهی ضعیف تلفن های همراه است تعداد کمی از افراد موفق به ارتباط گرفتن با خانواده و دوستانشان می شوند
اگر قصد سفر به هرکدام از شهرهای نجف،کربلا،سامرا و کاظمین را داشته باشی با قیمت های متفاوتی رو به رو میشوی که کاملا مشخص است ارگان خاصی بر آن نظارت ندارد. هر راننده قیمت پیشنهادی خودش را میگوید و معمولا چند کیلومتر مانده به مقصد مسافران را پیاده می کند.
ارائه ضعیف خدمات پزشکی از مواردی است که زائران با آن رو به رو میشوند . هر ساله زائران پس از بازگشت به خانه تامدتی بیمار هستند.
حدودا یک ساعتی رو به روی یکی از موکب های درمانی ایستادم . اکثر زائران احساس گلو درد، تب و لرز داشتند. پرستاری که در موکب حضور داشت به هر یک از زائران یک قاشق شربت گیاهی ضد سرفه و دو عدد قرص می داد.
از موارد دیگر که در طول مسیر به چشم میخورد عدم توجه به بهداشت محیط است که باعث شیوع بیماری ها میشود .
البته بگذریم از هوای آلوده عراق که دلیل آن میتواند بیابان های اطراف باشند. اوضاع شهر کربلا از نجف بهتر بود . در این مسئله تاحدودی هم باید زائران باید بیشتر دقت کنند و ظروف یکبار مصرف را گوشه وکنار خیابان ها رها نکنند.ضمن آنکه انتظار میرود در مدت پیاده روی اربعین در این مسیر سطل های زباله بیشتری تعبیه شود.
بعضی از موکب ها به جای استفاده از ظروف یکبار مصرف که البته در جای خود امری پسندیده است ازلیوان های شیشه ای استفاده می کنند اما متاسفانه در بیشتر موارد پس از مصرف شسته نمیشوند که همین امر باعث انتقال انواع بیماریها در بین زوار می شود.
مسئله دیگر اسراف و هدر رفت مواد غذایی در این مسیر است. تعداد زیاد موکب و تنوع غذاها باعث می شود بیش از حد نیاز زائران غذا تهیه شود . در گوشه وکنار خیابان ها نزدیک به حرم و در مسیر پیاده روی غذا های دست نخورده یا حداکثر چند قاشق خورده شده زیادی دیده می شود . موکب های هر کشور می‌توانند غذای کمتری درست کنند و بخشی از این هزینه و مواد غذایی را در کشور خود به نیازمندان بدهند.