یادداشت: فرنگیس صفری
معمارکبیرانقلاب محرم رایکی ازعوامل زنده بودن اسلام می دانست و بحق این چنین است وقتی درتمام ادیان جهان مراسمی پرشورتر از عاشورای حسینی نمی بینیم.
قیام حسین مربوط به ده یاصدسال گذشته نیست، این واقعهی تاریخی عمری به درازای چهارده قرن دارد.
۱۴صدسال تحریف و خرافات با آن زورآزمایی کرده اما نتوانسته پیام راستین و حقانیت خون حسین را درلایه های ناپیدای خود بپوشاند یابه فراموشی بسپارد. ده روز با بارمعنوی فوق العاده و بسیار عجیب که به تنهایی کار صدها ارگان فرهنگی، مذهبی وتبلیغاتی را انجام می دهد.
در هیج جای جهان و در هیچ ادیانی خواه الهی یاغیر آن نمیتوان چنین کشش عجیب، وحدت رویه و محبوبیت را دربین خیل عظیمی ازمردم مشاهده کرد. عشق به حسین دردل دوستدارانش درقالب مراسمی خودجوش و بدون نیاز به بوق وکرناهای تبلیغاتی خود رانشان میدهد.
محرم باسادگیاش زیباست، هزارو چهارصدسال است که مردم باذکر وقایع روز کربلا می گریند، به سینه می زنند و براسیران آن دشت تفتیده نوحه میخوانند وبس. چیزی بیشترازاین نه تنها لازم نیست بلکه چون وصله ای باکوکهای درشت اضافه بودنش بیشتر خودنمایی میکند.
عاشورای حسینی به روز کردن نمی خواهد، به روز بودن برای هرآن چیزی است که درجذب دیگران میکوشد وازدرون چیزی ندارد نه برای عاشورایی حسینی که سراسرشوراست وحال وجذبه.
محرم امسال آن وصله های ناجور باکوک های درشت به چشم میخورد. امسال ازاین وآن شنیدیم که باتاسف میگفتند: برخی عزای حسین را با مراسم شادی اشتباه گرفته اند.
نوحه موزیکال را شاید عدهای بپسندند وآن را باب طبع جوانان امروز بدانند اما باید پذیرفت تاثیرآن ازلاله گوش فراترنمیرود.
عمریست به آن عزای سنتی باآن نوحههای ساده که ازدل سینه سوختگان اباعبدالله برمیخیزد وقهرمانانش ۷۲تن بریده ازمافیهایند خوگرفتهایم واین شور همواره درغلیان است، اصالت عاشورای حسینی که رمزماندگاری آن است را با قهرمانانی جدید و سبک هایی من درآوردی خدشه دارنکنید.
