استادشهرسازی دانشگاه تهران با تاکید بردرتعامل بودن سنت بامدرنتیه گفت：این باورغلط است که سنت ومدرنیته باهم درتقابل اندبلکه سنت امری جاری و به روز است وهرامری که جاری باشد،همیشه خودرابه روز کرده ودرزمان خود زندگی میکندکه اگراینگونه نبود سنت منسوخ می شد .
به گزارش خبرنگار میلکان آنلاین ، دکتر سید محسن حبیبی بابیان اینکه ۱۸۰کشورعضو سازمان ملل به سه دسته کشورهایی هزاره ای، کشورهای صده ای وکشورهایی باکمترا ز۵۰سال عمر تقسیم می شوند،افزود:۱۰کشورعضو این سازمان کشورهای هزاره ای هستند که این کشورها درواقع وامداران میراث جهانی هستند .
وی بااینکه امروزه شکل بصری روستاوشهردرهم آمیخته شده است افزود：مسئولان بایددقت کنند،مامجازنیستیم ازشهرخاطره زدایی کنیم قطعاآیندگان مارانمی بخشند.باتخریب یک مکان تنهاکالبد تخریب نمی شودبلکه این فرهنگ است که تخریب میشود.وقتی ماباشهراحساس غریبگی کنیم خاطره ها محو میشوند،مثلارویای من برای خیابان مدرس چیز دیگری بود واین مکان باید جایی باشد که خاطره ی نسل ها درآن انباشته میشد.میتوانستیم سبزه میدان راداشته باشیم اماافسوس که یادمان می رود بااین شهر مثل یک موجودزنده رفتارکنیم واوراکالبدشکافی میکنیم.
مدیرگروه معماری دانشگاه تهران تاکیدکرد: حفاظت وتوسعه توامان به محدوده خاصی ازشهرتعلق ندارد .حفاظت ازمیراث فرهنگی درهمه جا برای رشدوتوسعه آن منطقه است و به معنای عقب ماندگی نیست بلکه حفاظت لازمه حیات است.
این استاد دانشگاه ادامه داد：دردنیا سه شهروجودداردکه شهراول درمتون جهانی شهرهایی هستندکه قبل از انقلاب صنعتی بوجودآمده اند،این شهرها عمدتا تصویر خود را از آسمان گرفته اند وفرم آنها تابع سنت است.
وی درادامه افزود：شهرهای دوم،شهرهایی شبیه هم هستندکه بی شناسنامه وآشفته دراندیشه وعمل اندکه این یک ایراد بزرگ است . شهرهایی که از سال۱۹۸۰بناشده‌اند در گروه سوم جای می‌گیرند. این شهرها تعریف جدیدی ازشهرارائه می دهند .به این معنی که مردم درآن به تولید فضای سنتی روی می آورندو ترکیبی ازسنت ومدرن است.
حبیبی با بیان اینکه بافت هایی که قبل از سال۱۳۰۰بناشده اند جزوبافت های کهن محسوب میشوند گفت:بافت هایی که ازسال ۱۳۰۰تا۱۳۴۵بناشده اند بافت های دوره میانی وبافت هایی که ازسال۱۳۴۵-زمان اجرای اولین طرح جامع شهری-بناشده اند بافت های جدید می باشند.
