آنها چین و ما چنین

این روزها حتما در جریان اخبار ویروس مرموز چینی«کرونا» قرار گرفته اید.
این ویروس به سرعت در این کشور در حال شیوع است و برخی کشورهای همسایه و کشورهای مقصد چینی ها را نیز در معرض خطر قرار داده است.
اینکه در همان هفته‌ی اول شیوع یک بیماری، داروی درمان آن ساخته می شود مورد بحث من نیست که خود این موضوع نیز برای ما ایرانی ها جای بسی تعجب دارد.
موضوعی که نظر من و مطمئنا خیلی از شما را به خود مشغول کرده است ساخت بیمارستانی یک هزار تخت خوابی در ۶ روز یا به گفته برخی منابع در ۱۰ روز است ویژه این بیماری!
بیمارستان ۵۴۰ تخت خوابی کرمانشاه از مصوبات سفر رییس جمور دولت نهم در سال ۸۵ به کرمانشاه است که تا همین پارسال به دنبال زمین برای آن بودند. یعنی ۱۲ سال طول کشید تا جایی برای زمین زدن کلنگش پیدا کردند. حالا باید منتظربمانیم و اگر زنده بودیم ببینیم چند سال دیگر به بهره برداری خواهد رسید.
اشاره به بیمارستان ۵۴۰ تخت خوابی به خاطر خبر احداث بیمارستان چینی بود و الا کم نداریم ازاین پروژه هایی که روی زمین مانده ، اسکلت آن بالا رفته یا در مراحل پایانی کار متوقف شده است.
پالایشگاه آناهیتا، پتروشیمی اسلام آباد ، ذوب آهن فرامان، پارک علم و فن آوری و… تنها بخشی از پروژه هایی هستند که سالها از کلنگ زنی آنها و یا مصوبه ساخت آنها می گذرد.
استاندار کرمانشاه نیز همین پروژه های روی زمین مانده را می بیند که همواره بر نزدن کلنگ های بدون پشتوانه و برنامه تاکید دارد.
چرا باید چینی ها آن طور باشند و مااین طور؟ کارخانه کاشی که چینی ها در شهرک صنعتی زاگرس می سازد می تواند یک کارگاه آموزشی برای مدیران ما باشد که بدانند در شرایط آب و هوایی و با همین پیمانکار و کارگران ایرانی نیز می شود کار کرد فقط یک گزینه می ماند که لنگ‌ می زند آن هم مدیریت است مدیریت است و مدیریت.