رويکرد رسانه‌اي؛ از فرصت سازي تا تهديد

نوع تعامل مديران و دستگاه ها با رسانه ها و حضور در فضاي اطلاع رساني همواره بستگي به نوع نگاه آن ها به رسانه به عنوان يک فرصت ظرفيت ساز، ابزاري براي پيشرفت و ديده شدن و يا تهديدي براي حياط خلوتشان دارد. صد البته مديراني موفق تر هستند که به اين فضا بيشتر بها داده و برايش برنامه دارند. در اين ميان مديراني که به کار رسانه ايمان دارند که البته تعدادشان خيلي زياد نيست را اگر بخواهيم به دو دسته تقسيم کنيم؛ گروه اول مديراني هستند که بسيار با احتياط وبا در پيش گرفتن شيوه اي محافظه کارانه و حساب شده پاي در عرصه رسانه مي‌گذارند و در دادن اطلاعات و پاسخ به افکار عمومي کاملا دست به عصا و با دقت حرکت نموده و بعضا با توجه به نگراني هاي خاص خود رويکرد تعاملي و همسو را با رسانه ها در پيش مي گيرند. که عموما در شرايط خاص شدت و ضعف اين تعامل از انعطاف زيادي برخوردار است. اين دسته از مديران قريب به اتفاق با توجه به شناخت مناسبي که از فضاي رسانه اي دارند، گردش آزاد اطلاعات را برنامه ريزي شده مديريت مي کنند و با توجه به تعامل حساب شده اي که با بدنه رسانه اي برقرار نموده اند، از فضاي رسانه‌اي به عنوان فرصتي براي پيشبرد اهداف خود بهره مي برند و در مقابل تهديدها با سعه صدر و به دور از فضاي احساسي برخورد مي کنند. اين نوع مديران عموما با توجه به نوع تعامل خود که کمتر بي گدار به آب مي زنند، از عمر مديريتي طولاني تري حداقل در فضاي رسانه ها برخوردارند!
دسته دوم مديراني هستند که در تعامل با رسانه ها بسيار بي پروا برخورد نموده و از کوچک ترين روزنه اي براي ديده شدن بهره مي برند. اين افراد اگر در طول روز به بهانه هاي مختلف ديده نشوند، روزشان روز و شبشان شب نمي شود. اين دسته از ذوق ديده شدن کلا خواب ندارند و اگر رسانه ها در نشان دادنشان کوتاهي و کاستي کنند خود دستي بر آتش دارند و با استخدام گروههاي مختلف در طول شبانه روز با توليد محتوا فرصت سازي مي کنند. اين نوع مديران بر خلاف کساني که از رسانه ها گريزانند و فراري، به شدت عاشق ديده شدن و نمايش و ژست هاي خاص رسانه اي هستند و براي اين ديده شدن ها بعضا هزينه هاي مادي و معنوي زيادي متحمل مي شوند. عموما اين افراد هر خبر منفي را تکذيب نموده و در بسياري موارد به دليل ضعف شناخت از فضاي رسانه اي حاکم در حوزه محل خدمت خود، گرفتار رسانه هاي بي شناسنامه و افراد فرصت طلب مي شوند که خود به تهديدي جدي برايشان تبديل مي گردد و رسانه هاي اثرگذار و مستقل را وادار به تقابل با اين نوع نگاه رسانه اي مي کنند. اين نوع مديران عموما با توجه به همان نوع نگاه به رسانه به عنوان فرصتي براي ديده شدن، خود را پاسخگو، فعال و پر کار معرفي مي کنند، اما در واقعيت پاسخها بسيار کم عمق و سطحي هستند که هيچ انسان، آگاه، تحليل گر و متفکري را قانع نمي کند. متاسفانه اين جنس از مديران که از شوق ديده شدن در پوست خود نمي گنجند براي انجام کوچک ترين وظايف جاري و ساريشان بايد از آنها تقدير نمود و برايشان بنر زد و اگر به شخصه فرصت اين تقدير برايتان فراهم نگردد، حتما نزديکان مدير با تدبيري ويژه از جانب شما شير مادرش را حلالش مي کنند. بايد گفت متاسفانه براي اين جنس از مديران خيلي زود دير مي شود هرچندبرخي رسانه ها خيلي زود تقاضاي رستگاريشان را دارند.