عبدالله مرادی – میلکان
دوستی لطیفه‌ای تعریف کرد به این شرح که روزی فرد ساده لوحی برای خرید پرنده به پرنده فروشی مراجعه می کند.
جغدی را می بیند و از شمایل و ترکیب جغد خوشش می آید. می‌گوید: این بلبل چند؟
فروشنده نیز که به عدم شناخت او از پرندگان پی برده با قیمت مناسبی جغد را به او می‌فروشد. بعد از مدتی خریدار جغد برای تهیه غذا به پرنده فروشی مراجعه می کند.
پرنده فروش احوال پرنده را می گیرد و می‌گوید : بلبلی که خریدی خوب می خواند؟ سرحال است؟
خریدار هم می‌گوید: « نمی خواند، اما خوب توجه می کند».
از آنجا که در مثال هیچ جای مناقشه نیست این روزها حکایت ما روزنامه نگاران و منتقدین و برخی مدیران شده است حکایت این پرنده و مرد ساده لوح. هرچقدر که نقد می‌کنیم، راهکار ارائه می دهیم و فریاد می‌زنیم هیچ عکس العملی از برخی مدیران استان نمی بینیم.
منتقدین، کارشناسان و روزنامه نگاران مشاوران بی جیره و مواجبی هستند که به واسطه فعالیتی که خارج از داریه مدیریتی ارگانهای دولتی دارند بهتر می توانند مسائل و مشکلاتی که متوجه ادارات است را رصد کنند.
کارشناسان و کارمندان ادارات به واسطه اینکه با تعصب درون سازمانی به مسائل نگاه می کنند و گاهی به خاطر به خطر افتادن پست های اداریشان جسارت نقد مدیران و دستگاهای اداری خود را ندارند.
امیدواریم ضمن دقت کردن حرکتی هم تنها برای اطمینان از اینکه متوجه حیات مدیریتی‌شان بشویم انجام بدهند.
