پرخوری عصبی یک مسئله طبیعی و فیزیولوژیک است که غالبا بر اثر بروز مشکلات روحی نظیر تنش‌ها و استرس‌های مزمن اتفاق می‌افتد.بروز مشکلات روحی سبب ترشح کورتیزول که هورمون جنگ و ستیزاست، در بدن می‌شود، ترشح این هورمون در انسان‌های نخستین که بیشتر جنگ و ستیز فیزیکی داشتند، موجب افزایش انرژی و توانایی مقابله با سایر عوامل فیزیکی می‌شد.
این هورمون سبب افزایش سریع اشتها به مواد غذایی حاوی قند و کربوهیدارات که انرژی را به سرعت بالا می‌برند، می‌شود به همین دلیل افردی که در شرایط استرس زا قرار دارند، دچار اشتهای کاذب می‌شوند و به خوردن مواد غذایی پرکالری که ارزش کمی دارند، روی می‌آورند.
مصرف مواد غذایی قندی هنگام بروز اضطراب موجب افزایش شدید قند خون می‌شود، که این امر ترشح انسولین و کاهش قند خون را به همراه دارد و سبب می‌شود بعد از افت قند فرد دوباره احساس گرسنگی کند و یک چرخه معیوب اتفاق بیفتد.این چرخه معیوب تا جایی ادامه دارد که قند خون تثبیت و سرتونین که هورمون شادی است، ترشح شود و فرد بر اساس این تجربه در هنگام اضطراب به پر خوری روی می‌آورد تا به آرامش برسد.
کنترل و مدیریت استرس یکی از راه‌های موثر در مقابله با پرخوری احساسی است، اعمالی نظیر دوش گرفتن، پیاده روی و صحبت کردن با سایر افراد اضطراب را کاهش می‌دهد.
هنگام بروز عصبانیت و اضطراب که فرد دچار اشتهای کاذب می‌شود بهتر است از مواد غذایی دارای فیبر نظیرمیوه‌ها و سبزیجات که قند کمتری دارند، استفاده کند، چرا که این کار موجب تثبیت قند خون و ترشح سرتونین می‌شود و از ورود افراد به چرخه معیوب که سبب بر هم خوردن تعادل و بالا و پایین رفتن قند خون و به دنبال آن گرسنگی مجدد
