همه مرغان هم آواز پراکنده شدند
آه از این باد بلاخیز که زد در چمنم !
اگر هنر در کشور ما دچار آشفتگی و بی‌هویتی است، یـکی از علل مهم آن ضعف دستگاههای آمـوزشی ومدیریتهای بدور از تخصص اسـت.
به نسبت آنچه ما از هویت فرهنگی خویش سخن می‌رانیم ، شرایط آموزشی در مراکز هنری بخصوص در هنرستان هنرهای زیبای پسران کرمانشاه فاجعه‌آمیز است؛ عوامل بسیاری در آفرینش‌های هنری و بهره‌وری درست و واقع‌بینانه از دسـتاوردهای مراکز آموزشیِ هـنرنقش دارند که متاسفانه این هنرستان با فاکتورهای مثبت و استاندارد آموزشی بسیار فاصله دارد.
۳۴ سال از تاسیس این هنرستان که اینجانب در سال ۶۶ هنرجوی آن در رشته گرافیک بودم میگذرد. متاسفانه باید گفت که باشرایط فعلیِ حاکم بر این مرکز هـرگز نـمی‌توانیم روح فیاض ، روان خلاق و فضای خـیال‌انگیزی را کـه محرک ذهنهای هنر پرورآن دوران بود ،دوباره زنده کنیم.
هرچند کندوکاو در مشکلات موجودِ آن می‌تواند ما را در رسیدن به راه حلی مناسب برای مرتفع شدن مشکلات کمک کند.وضعیت موجود در هنرستان کرمانشاه به هیچ وجه متناسب با نیاز جامعه‌ی هنری امروز نیست و خواست جوانان پرشور و هنردوست را تأمین نمی‌کند.
کیفیت جذب هنرجو در رشته‌های هنری بسیار بد و نامناسب و به دور از هرگونه دلسوزی در این خصوص بوده ومتاسفانه منطبق بر هیچ یک از معیارهای تبلیغاتی روز نیست.
به اعتقاد اینجانب،مدیریت مراکز آموزشیِ هنر یـک امـر ذهـنی و ذاتـی اسـت و نمی‌توان صرفاً از طـریق آمـوزش کلاسی به آن دست یافت.در میان رشته‌های دانشگاهی رشته‌ای وجود دارد به نام«مدیریت»که فعال است و دانشجو تربیت مـی‌کند !! اما بـسیار دیـده شـده اسـت کـه فارغ التحصیلان این رشته به کارمندان متوسطی تبدیل شده‌اند که هیچگاه نقشی در مرتفع ساختن مشکلات مدیریت(فرهنگی و هنری) مانداشته وندارند.
در مـورد وسـائل آموزشی وضع از این هم اسفناک‌تر است. امکانات به روز در هنرستان وجود ندارد و سالهاست که ازملزومات خبری نیست ،کتابهای موجود در کتابخانه میراث دوره ی فروغ هنرستان در دهه ۶۰ می باشد !
از تاسف انگیزترین موضوعاتِ مهم تعطیلی رشته موسیقی هنرستان است که افتتاح آن در سال ۹۲ با حضور استاد برجسته موسیقی ایران حسین علیزاده و بزرگان فرهنگ وهنر استان انجام شد، اما متاسفانه به خاطر بی تدبیری و سهل انگاری مسولینِ مرتبط و اینکه این موضوع برای ایشان در درجه پایینی از اهمیت قرار دارد مدتهاست به تعطیلی کشیده شده است.
دراین میان این سهل انگاری به رشته گرافیک هم سرایت کرده واز شواهد موجود برمی آید که امسال به مانند رشته موسیقی ازجذب علاقمندان به رشته گرافیک هم خبری نیست! وتنها با معدود هنرجویانی در رشته سینما نفسهای بریده بریده و رو به انحطاط هنرستان رقم می خورد .
هنرستان هنرهای زیبای پسران کرمانشاه ازسال ۱۳۶۵ به همت مرحوم مرتضی شریفی راه‌اندازی شد و خاستگاه بزرگانِ هنر این کشور بوده که باهمت اساتیدبزرگ کرمانشاهی از جمله بهرام کلهرنیا وهمسر گرامیشان سرکار خانم دُرافشان پایه گذاری ومدیریت گردید.
اما باید گفت متاسفانه این هنرستان با پیشینه ی غنیِ هنری و با وجود بزرگان این عرصه در سطح ملی وبین المللی به شرایطی بغرنجی رسیده، مقوله آموزش هنر بسیاربی ارزش قلمداد شده ، مسولینی که از دنیای هنربسیار فاصله داشته وبدون شناخت ازهنرمنصوب وموظف به ایجاد شرایط مناسب دراین حوزه میشوندمجبورندبا بی تفاوتی تمام از کنار این قضیه عبور کنند.
هیچگاه هم مورد پرسش بابتِ کوتاهیشان در این خصوص قرار نمی‌گیرند !با نگاهی گذرا به دیگر هنرستانهای کشور مانند تهران اصفهان البرز،شیراز …می‌توان دید که هنرستان کرمانشاه درچه وضعیت اسفناکی قرار گرفته که خود ناشی از عدم حمایت و بی تفاوتی مسولینی است که فی ذاته موظف به نشر واشاعه ی هنر می‌باشند اما افسوس ودریغ این نگاه مدتهاست که از هنرستان مذکور رخت بربسته است.
سخن پایانی با مدیرکل محترم فرهنگ وارشاد اسلامی استان کرمانشاه :
از آنجاییکه جنابعالی در رده های مختلف مدیریت فرهنگی وهنری همواره به نشر، حمایت و دلگرمی هنرمندان، اهتمام ویژه داشته اید انتظار می رود همانگونه که در دانشگاه فرهنگ وهنر با جدیت ، رشته های مختلف هنری را تاسیس وپشیبانی نمودید به دادِ وضعیت کنونی تنها هنرستان هنرِ این استان با سابقه ای بیش از ربع قرن برسید تا
بر این اساس بر اوراق زرین همتِ والای شما در شکوفایی هنر این استان ، برگ دیگری افزوده شود و جوانان هنردوست وبا استعداد کرمانشاهی به دلیل عدم وجود شرایط ایده آل آموزشِ هنر و عدم مدیریت آشنا به مقوله هنر جهت تحصیل به استانهای همجوار وگاهاً نیز به استانهای کُرد نشین عراق عزیمت نکنند. این لطمه ای بزرگ ، بر بدنه ی هنر و مانع پرورش این جوانان درراستای ترسیم آینده ای درخشان مبتنی بر فرهنگ و هنر کرمانشاه خواهدشد.
